“ሳይሆኑ እንዲሆኑ መምከር”

© መልካሙ በየነ

ጥቅምት 18/ 2009 ዓ.ም

ደብረ ማርቆስ፣ ኢትዮጵያ

=============================================

በመጀመሪያ ( facebook.com/beyenemlkm እና/ወይም facebook.com/melkamtiwulid ) ላይክ ያድርጉ ከዚያ ጽሑፉን ያንብቡ ቀጥለውም ጽሑፉን SHARE, COMMENT, LIKE ያድርጉ፡-

==============================================

“መሆን ደስ ይላል መምሰል ግን ያስጠላል” ይሉኝ ነበር አንድ አባት፡፡ ለጊዜው ነገራቸው አልገባኝም ነበር እየቆየ በሕይወቴ ውስጥ ሳየው ግን ገባኝ፡፡ ብዙዎች ያውቁኛል፤ ምን ማወቅ ብቻ ያደንቁኛልም እንጅ፡፡ ያወቁኝ እና ያደነቁኝ ግን በማወቄ ሳይሆን በመታወቄ ነበር፡፡ ለመታወቅ ደግሞ መሆን ላያስፈልግ ይችላል፡፡ አረ ልክ ነው መምሰል ለመታወቅ በቂ ነው፡፡ አሁን ገና አንድ ነገር ትዝ አለኝ፡፡ ለመታወቅማ መምሰልም ላያስፈልግ ይችላል አሉ፡፡ አወ ልክ ነው፡፡ በዚያ ቀደምለት አንዱ ለመታወቅ ሲል ታዋቂዎችን ሲገርፍ ነበር አሉ፡፡ በታዋቂ ሰዎች ትክሻ ላይ ተንጠልጥለህ ታዋቂነትህን ለመጎናጸፍ በቻልከው መጠን በስድብ መወረፍ ነው አሉ፡፡ ታዋቂዎችን ካልተሳደብክ አትታወቅም፡፡ ብታመሰግናቸው ማንም አያውቅህም ምክንያቱም እልፍ ህዝብ ያመሰግናቸዋልና፡፡ ስለዚህ በቻልከው መጠን ብዙ ተከታይ ያላቸውን ሰዎች በስድብ ናዳ ትቀጠቅጣቸዋለህ ለጊዜው እብድ ሊሉህ ቢችሉም ከጊዜ በኋላ ግን ታዋቂ ትሆናለህ፡፡ ይሁዳ እንዲህ ስመ ገናና ሆኖ ዓለም ሁሉ ሲጠራው የሚውለው እኮ ጽድቅ ስለሰራ አይደለም ጌታውን ስለሸጠ እንጅ፡፡ በእርሱ ምትክ የተተካውን ሐዋርያ ማትያስን ማን ይጠራዋል? በዓለም ዘንድ የይሁዳን ያህል እውቅና ያገኘ አይመስለኝም፡፡ መንገድ ዳር ሄደህ ይሁዳ ማነው ብትል ጌታውን በ30 ብር የሸጠ ሰው ነው ይሉሃል፡፡ ማትያስ ማነው ብትል ግን ማንም አይመልስልህም፡፡ ይሁዳ ሁሉን አዋቂ በሆነው በሁሉም ዘንድ ስሙ በደረሰው አምላክ ላይ ስለተነሣሣ ነው ታዋቂ የሆነው፡፡ ዛሬም ይህንን ፈለግ ይዘው ሆነው ሳይሆን መስለው የሚኖሩ ሰዎች የራሳቸውን ታዋቂነት ለመጨመር ብቻ ያልተደረገውን ተደረገ እያሉ ያለማስረጃ አደባባይ ላይ በስድብ የሚቀጠቅጡ ሰዎች አሉ፡፡

እኔ አስመሳይ የለመለመ ዛፍ ነኝ፡፡ ቅጠል አለኝ ፍሬ ግን የለኝም፡፡ ለተራበ አጓጓለሁ ነገር ግን ከእኔ ፍሬን አያገኝብኝም፡፡ ምናልባት ለጥላነት ሊጠቀምብኝ ይችል ይሆናል፡፡ ብዙ ዛፎች የቅጠሌን ማማር ተመልክተው እንደአንተ እንድናምር ምን እናድርግ ይሉኛል፡፡ እኔም ፍሬ ያለኝ መስየ እንደ እኔ ቅጠላቸው እንዲያምር እመክራቸዋለሁ፡፡ ከዚህም በበለጠ እኔ ማፍራት ያልቻልኩትን ፍሬ እንዴት እንደሚያፈሩ ሁሉ እመክራቸዋለሁ፡፡ ያልሆንኩትን ሁኑ እያልኩ ስመክር ውስጤ ይረበሻል፡፡ አዋቂ አይደለሁም በዚህ መካሪነቴ ግን ብዙዎች ያውቁኛል፡፡ አልጾምም ሰዎች እንዲጾሙ ግን እመክራለሁ፡፡ አልሰግድም ሌሎች እዲሰግዱ ግን እመክራለሁ፡፡ አልጸልይም ሌሎች እንዲጸልዩ ግን አስተምራለሁ፡፡ አልመጸውትም ሌሎች እንዲመጸውቱ ግን እወተውታለሁ፡፡ አልቆርብም ሌሎች እንዲቆርቡ ግን አስተምራለሁ፡፡ ንስሐ ገብቼ አላውቅም ሌሎች እንዲገቡ ግን ሥርዓት አስተምራቸዋለሁ፡፡ እኔ እቅማለሁ አጨሳለሁ ሌሎች እንዳይቅሙ እንዳያጨሱ ግን አስተምራለሁ፡፡ እኔ ከመጠን በላይ እጠጣለሁ እሰክራለሁም ነገር ግን ሌሎች እንዳይሰክሩ አስተምራለሁ፡፡ አያችሁኝ ሳላችሁኝ! እኔ ማለት ነጠላየ በጣም የነጣ ልቡናየ በኃጢአት ብዛት የገረጣ ሰው ነኝ፡፡ የማስበው ኃጢአትን ነው፡፡ አፌ ይሰብካል ነጠላየ ይመሰክራል ውስጤ ማንነቴ ግን የሲዖልን ደጅ የሚያንኳኳ ነው፡፡ በአፌ እመርቃለሁ በልቤ እረግማለሁ፡፡ የእኔ ክርስትና ከነጠላ የዘለለ አይደለም፡፡ በልቤ የሸፈትኩ ወንበዴ ነኝ፡፡ በዝሙት አልጋ ውስጥ ተደብቄ እኖራለሁ፡፡ በዋዘኞች ወንበር ላይ ተቀምጨ አንቀላፋለሁ፡፡ ፍርዴ ደሃን ያስለቅሳል፤ እጀ ደምን ያፈሳል፡፡ እግሬ ለስርቆት ይገሰግሳል፤ ልቤ ኃጢአትን ያመላልሳል፡፡ በሰዎች ሃብትና ንብረት ዓይኔ ይቀላል፤ በወንድሜ ላይ እቀናለሁ በእህቴ ላይ አመነዝራለሁ፡፡ እናቴን እደበድባለሁ አባቴን እገድላለሁ፡፡ እንደዚህ ባደርግም ግን ስለ ጽድቅ እመክራለሁ፡፡ ምክንያቱም ታዋቂነትን ስለምሻ፡፡

ባልሆንኩበት ጠባይ ሌሎች እንዲሆኑ እመክራለሁ፡፡ እኔ ኃጢአተኛ ነኝ ስለጽድቅ እመክራለሁ፤ እኔ አልጾምም ጹሙ ብየ ግን እመክራለሁ፡፡ በጣም የሚገርሙኝ ግን እኔን ምከረን የሚሉኝ ሰዎች ናቸው፡፡ እኔ ለራሴ መቸ ሆንኩና ነው መካሪ የምሆነው? በእርግጥ የእኔን ድፍረት ተመልክተው እንደሚሆን እገምታለሁ፡፡ እኔ ከፈጣሪየ ጋር ሳልታረቅ ሰዎችን ታረቁ የምል ከንቱ ፍጥረት ነኝ፡፡ እናንተ ቅጠሌን አትመልከቱ ፍሬ አልባ ነኝና፡፡ እናንተ የምትሹ ፍሬ ማፍራትን ነው እኔ ግን ቅጠል ብቻ ነኝ፡፡ ታዲያ እኔ ያላፈራሁትን ፍሬ ታፈሩ ዘንድ እንዴት ልመክራችሁ እችላለሁ?